عشق‌ورزی و دوست داشتن، عبارت‌ است از: کنش قلبی که به واسطة آن آدمی به سوی دیگری گرایش می‌یابد. هر محبی پیوسته مشتاق دیدار محبوب خود است و با بودن در کنار او احساس آرامش می‌نماید و با احساس سعادت و خوشبختی دستوراتش را اجرا و برای وی جان فدا می‌کند. بی‌شک کسی که محب راستین خداوند باشد، پیوسته خدا را یاد، و با یاد او احساس آرامش می‌کند، آرزو دارد که با خداوند خلوت گزیده و به مناجات با او بپردازد، بی‌درنگ دستورات او را اجرا نموده و مدام در پی خشنودی اوست و در برابر همة مقدراتش راضی و تسلیم است. در کتاب حاضر، دربارة اهمیت عشق‌ورزی و ثمرات آن و نقطة آغاز این مسیر، به همراه بیان تعدادی از کارهایی که سبب قرار گرفتن مخاطب در مسیر عشق‌ورزی به خدا می‌گردد، بحث شده است. ضمن آن که در پایان نکاتی دربارة راه‌های رسیدن به قرب الهی مطرح گردیده است.