ابن عربی شناخت عقلی و نظری را به ظاهر منکر نمی شود اما در حقیقت، اصالت معرفت و آگاهی واقعی را به کشف و شهود منحصر می کند، در عین حال که تمام دانش یک فیلسوف را باطل نمی داند. به زعم وی محبت الهی محبتی است که خدای تعالی به بنده و بنده به پروردگارش دارد. چنان که خدای تعالی فرمود: “یحیهم و یحبونه”، و نهایت این عشق و محبت از دو طرف این است که بنده وجود خود را مظهر حق تعالی می بیند. با این بیان، محبت خدای تعالی به این وجه است که او ما را برای ما و برای خود دوست دارد. بنابراین ما تنها برای این آفریده شده ایم که او را بشناسیم و معنای محبت خدا به ما برای ما بدان دلیل است که ما به وسیله ی این محبت، وظایف و اعمالی را شناخته ایم که ما را به سعادت می رساند. کتاب حاضر به شرح دیدگاه های ابن عربی ـ عارف قرن 6 و 7 هجری معروف به شیخ اکبر ـ در خصوص عشق و عرفان اختصاص یافته است.