این کتاب متشکل از سه بخش است: دو مقاله اصلی به قلم «تئودور آدورنو» و یک یادداشت کوتاه از «بنیامین اسنو» در معرفی یکی از آن مقالات. مهم ترین وجه اشتراک دو مقاله «آدورنو» نقد ریشه ای تفکر ایده آلیستی و منطق اینهمانی است؛ و همین امر نیز دلیل اصلی گزینش و انتشار آن ها در قالب یک کتاب واحد است. «آدورنو» به پیروی از هگل، همواره بر درون ماندگار بودن نقد تأکید می گذارد (حتی تعالی یا فرارتر رفتن از موضوع نقد نیز باید به میانجی تنش ها و تناقضات درونی خود آن صورت گیرد)، به همین سبب او همواره قوی ترین و پیشرفته ترین نمونه ها را برای نقد برمی گزیند.