مروری بر آموزهای عرفان عملی و آداب سیر و سلوک عملی و عرفانی است. در این کتاب ابتدا تعریفی از عرفان اعم از عرفان عملی و نظری صورت گرفته و تفاوت عرفان و اخلاق عملی بیان گردیده است. آنگاه هدف از ریاضت و لوازم آن در تعالیم اسلامی بیان گردیده و بر لزوم زهد، تفکر در آیات آفاقی و انفسی و عشق و محبت نسبت به اهل بیت(ع) در عرفان شیعی تأکید صورت گرفته است. نگارنده همچنین بر انتخاب یک استاد در سیر و سلوک و پیروی از دستورات وی در این زمینه تأکید کرده و منظور از اعمال عرفانی در طریقت را بیان کرده است. در ادامه وی توبه را اولین شرط ورود به وادی سیر و سلوک عنوان کرده و شرایط و مراحل توبه را از منظر عارفان بررسی نموده است. وی نسبت بین اعمال ظاهری و باطنی را تبیین نموده و اعمالی مانند ذکر، صمت، جوع(تحمل گرسنگی)، عزلت، شب زنده داری، صدق، توکل، صبر، یقین، اخلاص، اربعین گیری(چله نشینی) و عزم را از مهمترین اعمال عرفانی برشمرده است.