کتاب حاضر در راستای نقد نظری و عملی نوشته شده و نگاهی است از زاویه دید رویکردهای ساختارگرایی و پساساختارگرایی به دنیای عکاسی و مقایسه میان این دو. این اثر تلاش دارد ابتدا در سطح نظری، از نگاه ساختارگرایانه طبیعت عکس به مثابه نشانه تصویری، مقتضیات زبان شناسانه عکاسی، و مؤلفه های ساختاری درونی رسانه عکاسی را تحلیل کند. سپس در صدد آن است که این مسأله را روشن کند که رویکرد پساساختارگرا موجب چه نوع دگرگونی هایی در زیرساخت ها یا ساختارهای اصلی رسانه عکاسی و طبیعت نشانه ای عکس شده است.