نوشتار حاضر، حاصل تغییر در سیاست هویت و غرب انگاری دولت پهلوی و در دوره ای مابین میانه دهه 1340 تا انقلاب اسلامی ایران را پوشش می دهد و در فصل دوم، با تمرکز بر مجموعه چهار جلدی و کمتر دیده شده پهلویسم که به سفارش محمدرضا شاه، در سال 1346 تدوین شد و همچنین در فصل سوم، با تمرکز بر حزب رستاخیز و نشریه ای رسمی آن ها، سعی در واکاوی این چرخش را دارد. همان طور که نوشتار حاضر در این دو فصل نشان خواهد داد، این چرخش در مواجهه با غرب و بر ساخت نوعی غرب نگاری نوین در دوران انتهایی رژیم پهلوی، خود را بر ساخته ایدئولوژی جدیدی به نام پهلویسم و سپس، تشکیل حزبی تمامیت خواه با نام رستاخیز تابلو داد، غرب انگاری ای که خود با رژیم جدید حقیقت و قدرت انضباطی نوینی همراه بود.