ادبیات شفاهی، مجموعه ای گفتاری، شنیداری و نوشتاری از قصه، متل، چیستان، لالایی، ضرب المثل، بازی، شعر و ترانه های مردم است. ادبیات شفاهی مردم ایران با توجه به ویژگی های تاریخی، محل سکونت، گوناگونی اقوام و تفاوت های اقلیمی، صاحب اندیشه های فراوان است. مجموعه کتاب های «سیمرغ قصه های ایران» برای کودکان و نوجوانان و با هدف شناساندن ادبیات بومی و قومی و لهجه ها و گویش های مردم ایران زمین تدوین شده است. گیل یا گیلک نام یکی از قوم های ساکن کرانه های جنوب و جنوب غربی دریای خزر است که در استان های گیلان و غرب مازندران زندگی می کنند. آن ها قصه های زیادی برای نقل دارند، یکی از قصه ها، «غریبه و کشاورز» است. در این داستان آمده: باران نمی بارد و کشاورز محصولی ندارد. روزی غریبه ای به مزرعه او می آید و قول می دهد که اگر نصف محصولش را به او بدهد، باران بیاید. کشاورز قبول می کند. باران می بارد و هنگام رسیدن محصول غریبه می آید و … .»