سال ها گذشته بود که روزی تصادفاً فریتس را در خط آهن زیرزمینی برلن ملاقات کردم. دستی فشرده و به یاد ایام گذشته بنای صحبت را گذاردیم، دیدن رخسار گندم گونش تار و نگاه متینش، تیز تر گردیده و در وجنات و قیافه اش، آثاری هویدا شده که مانند سپر آهنی مانع است که تیر کنجکاوی نگاه هر قدر هم نافذ باشد، در اسرار و عوالم ضمیر او رخنه ای پیدا کند.