دستور تاریخی، توصیف تحولات زبان در ادوار مختلف تاریخی و روابط بین این تحولات است. در این فرهنگ، اصطلاحات رایج در دستور تاریخی زبان فارسی توصیف شده است. در ذیل هر مدخل نمونه هایی از دوره های سه گانه زبان فارسی نقل شده است. تدوین این فرهنگ کوششی است برای پیوند دو شاخه همزمانی و درزمانی زبان فارسی تا دانشجویان و پژوهشگران بتوانند از مطالعات تاریخی زبان فارسی آگاهی نسبی به دست آورند.