کتاب حاضر، ترسيمي مختصر از جايگاه ادبي اصفهان در ادوار مختلف است. در اين کتاب بيان مي‌شود که اصفهان را آيينه فرهنگ، مهد دانش و انديشه و تجليگاه هنر، معماري و صنعت سرزمين ايران دانسته‌اند. سده‌هاي متمادي است که روح خلاقيت و ادب در اين شهر ساري و جاري است و مکاني براي رشد افکار و تبيين علم به شمار مي‌آيد. در اين رهگذر، شعر و ادب نيز پايگاهي رفيع دارد و سرايندگان بلندپايه‌اي همچون فردوسي، نظامي، خاقاني و حافظ بدان تعلق‌خاطر دارند؛ چنان‌که نام اين شهر را زينت‌بخش آثار خود ساخته‌اند. اصفهان از گذشته‌هاي دور تاکنون مهد پرورش شخصيت‌هاي ادبي است. منزلت ادبي اين شهر سبب شکل‌گيري و رشد مکاتب ادبي و توسعه زبان و ادب فارسي، به‌ويژه از قرن ششم هجري تا دوره معاصر، گرديده است و از جمال و کمال گرفته تا هماي ادب، در اين رفعت و تعالي تأثيرگذار بوده‌اند.