موضوع کتاب حاضر، نظریات فلسفی «هگل» در باب دین است. خواننده در فصل اوّل با عقل‌گرایی و تحوّل فلسفی در «هگل» و آثار اصلی وی آشنا می‌شود. در فصل بعدی، فلسفة دین، جایگاه و اهمیت آن در نظام فلسفی و وحدت استعلایی در فلسفة دین به بحث کشیده شده است و رابطه عقل و ایمان در اندیشة »هگل» بررسی شده است. فصل سوم به تشریح مفهوم تجلّی روح و خودآگاهی دینی براساس بررسی کتاب «پدیدارشناسی روح» از «هگل» اختصاص یافته است. فصل بعدی خداگرایی فلسفی در هگل را مطرح می‌کند و در فصل پنجم، عقلانیت تاریخی ادیان بحث شده است. در فصل آخر، ضمن طرح اهمیت جریان هگلی در تاریخ معاصر، به انشقاق هگلیان دست راستی و دست‌چپی اشاره شده و پس از بحث دربارة شریعت مسیح و تأثیر کانت بر هگل، خداباوری هگل در عصر حاضر نقد شده است. در پایان، نگارنده فرضیة خود را دربارة دین‌باوری و خداشناسی «هگل» مطرح می‌کند.