فلسفه زبان، فلسفه ورزی در باب مسائل و پدیده های زبانی است و ظهور گسترده آن، به عنوان حوزه پژوهشی مستقل مربوط به آغاز قرن بیستم و چرخش زبانی است که در فلسفه رخ داد. بخش نخست، از مهم ترین مسائل فلسفه زبانی، یعنی معنا و ارجاع، بحث می کند. بخش دوم، نظریه های رایج معنا و محاسن و معایب هر یک را مطرح می کند. بخش سوم، به کاربردشناسی زبانی و آموزه کنش گفتار و روابط تضمنی و بخش چهارم، به نظریه های مربوط به ماهیت و تبیین استعاره، اختصاص دارد.