«عرفان سیاسی مهم ترین معرفتی است که به زندگی سیاسی و اجتماعی صبغة الهی و معنوی می بخشد و می توان با توجّه به آموزه ها و مفاهیم آن، رویکرد دیگرگون در ساحت سیاست و زندگی اجتماعی بازگشود که نشان از ظرفیت بالای این دانش دارد.» نگارنده در این اثر تلاش کرده تا نسبت گسست میان سیاست و عرفان را با طرح مبانی، مفاهیم و آموزه های عرفان سیاسی مورد نقد قراردهد. بر این اساس، پس از تبیین اهمّیت، چارچوب و روش تحقیق، مفاهیم و مؤلّفه های اساسی عرفان سیاسی را مورد کاوش قرار داده و به مبانی هستی شناختی، انسان شناختی، معرفت شناختی و فرجام شناختی عرفان سیاسی پرداخته است. در ادامه، اهداف عرفان سیاسی را بررسی کرده و به قلمرو و مسائل اساسی عرفان سیاسی پرداخته است. در پایان نیز، الگوهای حکومتی انبیای الهی به عنوان عارفان حقیقی را معرّفی کرده است. «احیا و برجسته سازی عرفان سیاسی»، «بسط و تبیین دانش سیاسی در اسلام با توجّه به طرح عرفان سیاسی»، «ارائة راه حل و بازتعریف نقش عرفان و معنویت در عرصة مهم و اساسی سیاست» و «مفهوم سازی و غنی سازی ادبیات سیاسی وابسته به عرفان سیاسی»، اهداف این پژوهش هستند.