ریشه‏یابی مشروعیت عزاداری و فضیلت آن با استفاده از سنت پیامبر اسلام (ص) و اهل‏بیت آن حضرت است. در این نوشتار سعی شده است جواز و مطلوبیت ذاتی سوگواری و عزاداری از دیدگاه عقل و نقل اثبات گردد و شبهات مربوط به آن نیز پاسخ داده شود. نگارنده عزاداری برای اولیای الهی به ویژه مصائب اهل‏بیت را مصداقی از تعظیم شعائر الهی دانسته و روایاتی از پیامبر و ائمه (ع) در فضیلت سوگواری و عزاداری برای احباء و اولیای الهی نقل می‏نماید. وی همچنین با توجه به سیره پیامبر اسلام و اهل‏بیت در گریستن برای مصیبت پدر و مادر و نزدیکان خویش اشاره کرده و آیاتی از قرآن کریم را که اشاره به مسأله گریستن و آثار و فوائد آن دارد نقل و توضیح داده است. نگارنده به شبهات مخالفان شیعه از جمله ابن تیمیه و وهابیان در مورد عزاداری اشاره کرده و روایات متعددی از پیامبر و ائمه در مورد عزاداری به ویژه سوگواری بر امام حسین (ع) نقل کرده و در پاسخ به این شبهات شرح می‏نماید.