علم یعنی موضوع هایی مثل فیزیک، شیمی و زیست شناسی و … ، حال آن که مباحثی از قبیل هنر، موسیقی و الهیات علم نیست. ولی وقتی فیلسوف می پرسد علم چیست به دنبال این نوع جواب نیست. آن چه فیلسوف در نظر دارد صرفا فهرستی از رشته ای فعالیت ها، که معمولا به آن ها نام «علم» می دهند، نیست، بلکه او در پی ویژگی مشترک این فعالیت هاست؛ یعنی در پی آن خصیصه ای است که ما بر اساس آن، چیزی را علم می شماریم. بسیاری بر این باورند که تفاوت علم و غیرعلم را باید در روش های خاصی جست که دانشمندان برای تحقیق دربارۀ جهان به کار می گیرند. در بسیاری از علوم برای تحقیق از روش های مشخصی استفاده می شود که در رشته های غیرعلمی خبری از آن روش ها نیست. یک نمونۀ بارز تفاوت در روش، استفاده از آزمایش است. در تاریخ تحول علم جدید استفاده از آزمایش نقطۀ عطفی به شمار می آید. یکی دیگر از جنبه های مهم علم، طرح نظریه است. یکی از سوالات مهمی که باید در فلسفۀ علم برای آن جوابی یافت، این است که دانشمندان چگونه توانسته اند به کمک روش هایی از قبیل آزمایش، مشاهده و طرح نظریه از روی بسیاری از رازهای طبیعی پرده بردارند. کتاب حاضر مقدمه ای کوتاه بر فلسفۀ علم معاصر است که مضامین اصلی این شاخه از فلسفه را در بر می گیرد. نویسنده نخست نگاهی کوتاه به تاریخ علم دارد، سپس مفاهیمی از قبیل استدلال علمی، تبیین علمی، انقلاب علمی، و نیز رئالیسم علمی و ضدرئالیسم را بررسی می کند.