آیا می خوریم تا زنده بمانیم یا زنده هستیم تا بخوریم؟ آیا می توانیم و باید طوری سراغ خوردن برویم که گویی دنیای ما به این مسئله بستگی دارد؟ درک بهتر اصول تغذیه، اینکه مواد غذایی را بر چه اساسی انتخاب می کنیم، پرورش می دهیم، توزیع می کنیم، می خوریم، و درباره آن فکر می کنیم به حل بسیاری از عمیق ترین چالش های جامعه کمک می کند. در مقالات این کتاب این نظریه ارائه می شود که غذا و هنرهای ملازم آن یعنی پرورش، آماده سازی و چشیدن معنا و تعادل را به جامعه ای باز می گرداند که به دلیل گرایش به «مصرف برای مصرف» به بیراهه رفته است. نویسندگان این پرسش را مطرح می کنند که چرا اصرار داریم غذا را بی اهمیت جلوه دهیم حال آنکه دنیای ماشینی ما هر لحظه بیش از پیش از باورهای بنیادین خود که همان ماشینی بودن است فاصله می گیرد. انسان به آنچه می خورد زنده نیست، بلکه به آنچه جذب می کند زنده است.