«ژان – لوک نانسی» یکی از برجسته ترین متفکران فرانسوی معاصر است. او از طریق بازصورت بندی ابتکاری مفاهیم و مقولات سنت فلسفه ی قاره ای، و در گفت وگوی انتقادی با مهم ترین فلاسفه ی این سنت، هستی شناسی اصیلی پرورانده است که نحوه ی اندیشیدن ما به دین، سیاست، اجتماع، تجسد و هنر را تغییر می دهد. این کتاب نخستین شرح جامع و سیستماتیک از فلسفه ی ژان – لوک نانسی است. «ماری ایو – مورین»، پژوهشگر و استاد فلسفه در دانشگاه «آلبرتا»، اندیشه ی فیلسوف فرانسوی را به اتکای بررسی نخستین کارهای وی تا آثار متأخرش درباره واسازی مسیحیت تشریح می کند. مورین، شرحی فشرده و اجمالی از مفاهیم بنیادی اندیشه ی نانسی که در همه آثار او حضور دارند، عرضه می کند. مضمون مشترک در آثار نانسی نوعی تَرَک و شکافِ اساسی در قلب هر «نفس»ی است که نفس به اتکای آن گشوده می شود، در معرض دیگری قرار می گیرد و با خود و سایر نفوس نسبت می یابد. هستی شناسی نانسی، در جست وجو برای گشودنِ نحوه ای از اندیشیدن به «حد» یا «لبه» به منزله ی بودگاهِ معنا، دوگانه های سنتی نظیر فرد و اجتماع، درونی و بیرونی، ماده و روح، و شیء و اندیشه را کنار می زند. مورین در این اثر بر اصالت اندیشه ی نانسی تأکید می گذارد و نشان می دهد که فلسفه ی او منطق درونی خاص خود را دارد.