این کتاب در رویکردی پژوهشی به تبیین و نقدآرا و دیدگاه های «هانس گئورگ گادامر»، فیلسوف معاصر آلمانی (1900ـ2002) در موضوع فهم پرداخته و در ضمن آن، دربارة موضوع تاریخی نگری، تحقیقی نو ارائه می کند. فرضیة این تحقیق مبتنی بر این مدعاست که تاریخ نگری در زمینة فهم و غیرآن در کلیت خود باطل، متناقض نما و خودشکن است. گادامر همچنین در این نوشته به بسیاری از شبه هایی که در حوزة معرفت شناسی و دین شناسی در غرب و طی نیم قرن اخیر در جهان اسلام مطرح شده و به نوعی در ارتباط با تاریخ نگری و به ویژه مبانی انسان شناختی آن است، پاسخ می دهد.