نگارنده در آغاز تعریفی از “سکولاریسم” در فرهنگ غرب به دست می دهد. بر این اساس، سکولاریسم به معنای جدا انگاری دین و دنیا، غیر مقدس و غیر روحانی، عقلانیت، علم گرایی و نوگرایی تلقی گردیده است. پیشینه ی سکولاریسم و حجیت و جامعیت قرآن، از دیگر مباحث کتاب است. نویسنده در فصل دوم، هفت مبنای سکولاریسم (علم گرایی، عقلانیت، حقوق طبیعی، امانیسم، لیبرالیسم، نسبیت و تجربه ی دینی) را تحلیل کرده است. فصل سوم، تبیین مدل های گوناگون سکولاریسم و نقد آن هاست. در این فصل، نگارنده سعی دارد این امر را ثابت کند که چهار مدل معروف سکولار (آتیستی، دئیستی، دینی و پست سکولار) با مبانی قرآن، هم خوانی ندارد. در همین فصل، دو تقریر دیگر از نسبت دین به سیاست و حکومت که متعلق به اخباریان و مصلحت گرایان است، تحلیل می شود. به سبب قرائت اخباری، دین در عصر غیبت به صورت مطلق و به سبب قرائت مصلحت گرایانه در صورت به مخاطره افتادن مصالح دین، نباید در عرصه ی سیاسی و حکومت، دخالت کند. فصل چهارم نیز در سه گفتار به گزارش و نقد ادله و شبهات سکولار، اختصاص یافته است.