فرمتون ناتل سعی کرد بدون اینکه از فکر دیدن خاله ای که قرار بود بیاید غافل شود، خواهرزاده او را هم تحویل بگیرد. حالا بیشتر از همیشه شک داشت که این دیدارهای رسمی با آدم های کاملاً غریبه، کمکی به اعصاب خرابش بکند. وقتی داشت خودش را آماده سفر به این خلوتگاه روستایی می کرد، خواهرش گفته بود من که می دونم چه جوری می شه. می ری خودت رو اونجا حبس می کنی، با هیچ بنی بشری هم حرف نمی زنی، خودت را می خوری و اعصابت از این هم که هست بدتر می شه. باید بهت چند تا نامه بدم که ببری به همه آدم هایی که اونجا می شناسم بدی تا بهشون معرفی ات کنم. بعضی هاشون تا جایی که یادمه آدم های خیلی خوبی هستند…