خودم هم می دانم که شاید این داستان ها لطف و مزه داستان های دسته اول قدیمم را نداشته باشد، ولی نباید از مدنظر دور داشت که داستان های قدیم، زمانی به رشته تحریر درآمد که نویسنده در بحبوحه عنفوان و جوانی بود و سرچشمه نشاط و بی اعتنائی و امید و بی باکی و بی پروایی و بی احتیاطی آب می نوشید و هنوز عارضش ضربت سیلی های روزگار را چشیده بود و مخلص کلام، آنکه جوان و دل خوش و به اصطلاح بی فکر بود و خاطر کاملاً مجموعی داشت.