فراموش نکنید برادران، قهقهه زندان است؛ حتی اگر قلعه ی خدا باشد. گاه میهمان خداییم و گاه زندانی خدا. دلی اسماعیل یک بار در بطن ما در زندانی بوده و حال زندانی بطن پدر هست. از بند اولی رهیده و از دومی نیز می رهد. بطن پدرش با مرگ شکافه می شود و این کودک پریشان، از نو زاده. روزی از حصر به در می آید. ولی ما هیچ دانا نیستیم این کودکی که مجدد زاده می شود، چگونه انسانی خواهد بود؟ این پریشان دوباره تولد یافته وطن را چو بطن مادر خواهد دید یا بطن پدر؟ این کودک سقط می شود یا زنده می ماند؟