در این کتاب، دو مقوله ی “سکولاریسم” و “لائیسیته” از دیدگاه صاحب نظران ایرانی نقد و تحلیل می شود. در کتاب آمده است: “منطق لایسیزاسیون،… یک ویژگی کشورهای کاتولیک است. آن جا که دستگاه نیرومند، متمرکز و سلسله مراتبی کلیسای کاتولیک برای خود در اداره و رهبری زندگی اجتماعی رسالت قائل است. در نتیجه، به مثابه ی یک قدرت در برابر دولت و در رقابت با آن قرار می گیرد. پس در این جا دولت و بخش عمومی برای رهایی خود از سلطه ی کلیسا بسیج می شوند، علیه کلیسا سالاری مبارزه می کنند و قدرت سیاسی را از چنگ نهاد کلیسا خارج می سازند و حوزه ی عمل کلیسا را از حاکمیت سیاسی به گستره ی جامعه ی مدنی انتقال می دهند. اما در منطق سکولاریزاسیون ما با تغییر و تحول توام و تدریجی دولت، دین و بخش های مختلف فعالیت اجتماعی مواجه هستیم. این منطق، ویژه ی کشورهای پروتستان است. آن جا که کلیسای پروتستان، بر خلاف کلیسای کاتولیک، نه تنها به مثابه ی قدرتی در برابر و در رقابت با دولت عمل نمی کند بلکه نهادی است در دولت و کم و بیش تابع قدرت سیاسی. پس در این جا، فرایند دنیوی شدن نهادهای اجتماعی به صورت تدریجی و کم و بیش آرام بدون رو در رو شدن دولت با کلیسا انجام می پذیرد…”.