در کتاب حاضر، دیدگاه «زیگموند فروید» دربارة ماهیت لطیفه‌ها و فرآیندهای ناخودآگاهی که به دست لطیفه‌ها به جنبش درمی‌آیند، بیان شده است. طبق بررسی‌های فروید، لذت موجود در لطیفه‌ها، در ناخودآگاه مستقر است. وی می‌گوید، لذت طنز می‌تواند به وسیله هر موقعیت لذت‌بخش هم‌زمان دیگری تقویت شود. به عقیدة فروید، انواع طنز در صورتی برای درمان کاربرد دارد که بتوان مکانیزم آن را تحلیل و با توجه به اندیشه‌های روانی فرد در گذشته مورد استفاده قرار داد. وی بیان می‌دارد که طنز در فعالیت ذهنی ما، مورد توافق مسایلی است که از دست رفته است. شاید بتوان گفت ماهیت طنز فروید همان تلخند مطرح‌شده در ادبیات امروز است.