کتاب «مارکس انسان شناس»، پژوهش مفسرانه ی «تامس پترسون» درباره بخش هایی از آرای مارکس است که کمتر به آن پرداخته شده است. مارکس با توجه اش به انسان در مقام موجودی اساسا اجتماعی، معتقد بود که ورای هر چیزی، تک تک کُنش های انسان در مواجهه با جهان اجتماعی و پدیده های آن دیده و سنجیده می شود. پترسون در این کتاب سویه های مهم اندیشه مارکس که به انسان اجتماعی، نظام طبقاتی، ازخودبیگانگی، استعمار، استثمار و…، می پردازد را زیر نظر می گیرد و مارکس انسان شناس را به شدت متأثر از وجوه انتقادی جنبش روشنگری، معرفی می کند.