مفهوم بزرگی که در این کتاب کوچک نهفته است نقطه عطفی در تاریخ روانکاوی است. داستان ماوراء اصل لذت از آنجا آغاز شد که در سال های بعد از جنگ افراد باقیمانده و صدمه دیده از جنگ علائمی را نشان می دادند و شکایاتی داشتند که تجزیه وتحلیل آن ها با روانکاوی بر اساس تکیه بر اصل لذت مشکل بلکه غیرممکن بود. فروید از خود می پرسید که چرا این بیماران تجربیات تروماتیک صدمه زا و صحنه هایی از جنگ را به صورت کابوس های ترسناک و هراس های ممتد بی وقفه مشاهده می کنند و این صحنه های آسیب زا در مخیله و یا رفتار آنان تکرار می شود، آن ها چه لذتی از این بازی روانی می برند. چرا این کابوس ها، هر بار به شکلی ولی از زاویه دیگری در خواب وبیداری بر آنان ظاهر می شود.