در این کتاب پس از اشاره به نقش روابط در زندگی انسان ها و تعریفی از روابط بین الملل و سیاست خارجی، به دیدگاه اسلام در این خصوص اشاره شده است. بخش بعدی، نگرش قرآن به عهد و پیمان، بحث بسترسازی است که از زاویه ی کلی نگرانه بدان پرداخته شده است. در ادامه درباره ی قاعده ی “اصالت لزوم در عقود” توضیحاتی فراهم آمده که در بحث از این قاعده، ابتدا به جایگاه آن در روند فقه و فقاهت و تمسک فقها به آن در موارد مختلف فقه توجه شده و سپس به دلایل اثباتی قاعده؛ اعم از قرآن، روایات و استحصاب و به ویژه بنای عقلا پرداخته شده است. بر مبنای نگرش امام راحل، پذیراترین دلیل در این خصوص بنای عقلا تشخیص داده شده است. در بحث روایات، ابتدا نحوه ی نقل یک حدیث در مجموعه های حدیثی شیعه و اهل سنت بازگو شده و پس از آن به ارزیابی سند حدیث و شناسایی راویان آن و برآوردن میزان اعتبار حدیث پرداخته شده و در ادامه از طریق واژه شناسی به مسیر فهم دلالت روایت و درک بهتر محتوای آن اشاره گردیده است، در پایان برای عرضه ی چند مصداق، نمونه هایی از پیمان های رسول خدا بیان شده است. در بخش بعدی بحث درباره ی قاعده ی “نفی سبیل” مطرح گردیده با همان نهج و سیاق قاعده ی قبل و در ادامه نگاه اسلام به قراردادهای بین المللی بررسی شده است. در بخش بعدی به ترسیم جغرافیای سیاسی جهان از دیدگاه اسلام پرداخته شده است. و در بخش پایانی قاعده ی “نفی عسر و حرج” با همان شیوه ی دو قاعده پیش به بحث گذاشته شده است؛ ضمن آن که گستره ی آن و نقش و تاثیر بر دلایل احکام اولیه بازگو شده است.