«کامو» در فصل نخست این کتاب، «مسیحیت انجیلی» به بررسی متون انجیل و آثار نخستین کلیسا می پردازد تا تازگی مسیحیت را در ارتباط با جهان کلاسیک نشان دهد. کامو در فصل دوم، تحت عنوان «گنوسیس، به گنوسیسم می پردازد؛ او در این بخش استدلال می کند که گنوسیسم منحصرا یک پدیده مسیحی نبود، بلکه بیشتر تلاشی بود از سوی هم متفکران پاگانی و هم مسیحی برای آشتی دادن عقل با اعتقاد به رستگاری. فصل سوم، «عقل عرفانی»، تحلیلی است از تاسوعات فلوطین که در آن عقل و رستگاری درون سنت فلسفه یونانی آشتی می یابند. فصل پایانی با عنوان «آگوستین» بیان می کند که برآیند مسیحی آگوستین از هلنیسم و انجیل ها موفق تر از برآیند گنوسیک ها بود، چراکه آگوستین بر تفکر فلوطین تکیه کرد. فلوطین با فهم عقل به عنوان یک امر مشارکتی، عقل یونانی را برای ایمان مسیحی قابل پذیرش تر ساخت. آگوستین نیز به نوبه خود همین فهم از عقل را در دستور کار قرار داد تا مسیحیت را برای پاگان های یونانی و رومی مناسب تر سازد؛ نتیجه این امر، متافیزیک مسیحی ای بود که در جهان مدیترانه ای جذابیت عام یافت.