پژوهشی در مورد اهمیت نماز و نحوه تشویق جوانان نسبت به آن است. در این نوشتار به تبیین راهکارهای گرایش جوانان به نماز، دعا و عبادت پرداخته شده و با استناد به روایات و نیز با استفاده از الفاظ و اصطلاحات روز و نیز دیالوگ ها و ادبیات جوانان امروزی، به بیان آثار نماز و نقش آن در زندگی انسان پرداخته شده است. نویسنده به ویروس بی نمازی و نیز دلایل اهمیت ندادن نسل جوان به نماز اشاره نموده و معتقد است که نماز صابون گناه، عامل رفرش کردن و تازه نمودن روح انسان، مغناطیس دل ها، یکی از مهمترین برندهای دینداری و نوعی اینترنت پرسرعت برای ارتباط با خدا است. وی همچنین با استفاده از برخی از اصطلاحات روز، به برخی دیگر از کارکردهای نماز اشاره نموده و آن را نوعی پر کردن فضاهای خلأ زندگی عنوان کرده است.