شعر براتیگان را می توان نمونه ی اولیه از شعر تولید شده در ساحت معرفتی پسامدرن محسوب کرد. در واقع، بازخوانی اندیشه انتقادی مدرنیته منجر به سروده شدن این شعرهایی شده است که با نوشته شدن در چند سطر، روایت های مطول شعر مدرن را به چالش می گرفتند. طنز برای شاعری چون براتیگان، راه گریزی برای دور ماندن از تهدیدات اسطوره ای شعر نسل های پیشین است. در این کتاب، شاعر، گذر روزگار را به مسخره می گیرد تا نشان دهد که عمر آدمی در برابر طول عمر زمین و کائنات، تنها به شوخی بی نظیری می ماند و تمام مسلماتی که فرهنگ مدرن به داشتنشان می بالد پرهای کاهی در مسیر این تاریخ طولانی نیستند که تنها با جدی انگاشتشان در طول تاریخ مدرنیته سرپا مانده اند.