کتاب حاضر، از مجموعة «داستان های کهن ایرانی» و دربرگیرندة ضرب المثل و اندرزنامه های فارسی، همراه با حکایت هایی دربارة آن از کتاب های «مجمع الامثال» و «جامع التمثیل»، اثر «محمد علی هبله رودی» است. عنوان برخی از حکایات عبارتند از: «آهسته که آسمان نفهمد»؛ «شتر را با نمک داغ می کنند»؛ «مرد کلاهبردار»؛ «یک بام و دو هوا»؛ «سر بریده سخن نگوید»؛ «پادشاه می ماند و کفش های من» و «کاسب حبیب خداست». در خلاصة حکایت «آهسته که آسمان نفهمد» آمده است: در زمان های قدیم، طلبه ای برای تحصیل علم به تنهایی به شهر دوری سفر کرد. او همة کارهای خود، از جمله شستن لباس ها را به تنهایی انجام داد، اما هر بار که برای شستن لباس ها به کنار رودخانه می رفت، باران می گرفت و او مجبور می شد لباس ها را نیمه شسته رها کرده و به خانه بیاید. طلبه چند بار از دوستان تقاضا کرد که لباس هایش را بشویند و دوستان بعد از چند بار شستن، دیگر قبول نکردند و افکار او را خرافی خواندند. طلبه مجبور شد خودش لباس هایش را بشوید. بنابراین به نزد بقال رفت تا صابون بخرد و به او گفت: «آن را بده». بقال تمامی اجناس خود را نام برد، پس به صابون رسید و طلبه آهسته به او گفت: «بله می خواهم، امّا آهسته اسمش را بیاور که آسمان نفهمد» . کتاب با هدف آشنایی نوجوانان با داستان های کهن فارسی و عبرت آموزی از حکایات تدوین شده است.