علی اکبر بصیری ملقب به بصیرالفقرا و نیز بصیرالدین، در سال 1280 هـ . ش در شیراز به دنیا آمد و در 1350 درگذشت. او از عارفان بزرگی بود که به سبک فقر رسیده بود. کتاب حاضر شامل دو بخش است: بخش نخست حاوی منظومه ی تمثیلی “قطره و دریا” و حکایت سیر انسان از مبدا تا معاد است که مانند قطره از دریا برآمده و به دریا بازمی گردد. این منظومه حاصل دریافت ها و ژرف اندیشی بصیرالدین است. مجموعه ی دوم مثنوی “اتم و انسان” است که بنا به اشاره ی باطنی، “سر اعظم” نامیده شده و در هزار بیت با موضوع شرح راز ذره ها در کاینات سروده شده است. نگارنده در بخش آغازین کتاب نیز شرح حال بصیرالدین و آثار وی را بیان و سلسله ی عرفانی ذهبیه را معرفی می کند که بصیرالدین نیز یکی از پیروان آن بود.