نگارنده با طرح “مسئله دولت سیاسی و جامعه مدنی و پیشنهاد تعریف روشنی از مدرنیته سیاسی می کوشد …. تحول مدرنیته سیاسی را در جامعه های گوناگون [بررسی کند] موریس باربیه سنجه هایی مانند وجود آزادی های عمومی، تفکیک قوا، رای گیری همگانی، کثرت گرایی سیاسی، اولویت یابی حقوق و غیره را برای تعریف مدرنیته سیاسی بسنده نمی داند. از این رو، نخست دولت مدرن و دولت پیش مدرن و وجه تمایز آن ها را مشخص می کند و سپس این گونه به تعریف مدرنیته سیاسی می پردازد: “مدرنیته سیاسی به طور دقیق بر جدایی میان دولت سیاسی و جامعه مدنی میان پهنه عمومی و پهنه خصوصی و میان شهروند و فرد استوار است. این جدایی دستامده فرآیندی کم و بیش دراز آهنگ و دشورا بوده است و برای نخستین بار در پایان سده هجدهم و از راه های مختلف، اساسا در دو کشور ایالات متحده و فرانسه تحقق یافت”. نویسنده آن گاه فرآیند تاریخی گذار از دولت پیش مدرن به دولت مدرن را تحلیل می کند؛ همچنین مرحله تثبیت و رشد و گسترش مدرنیته سیاسی را تبیین می نماید و سرانجام به بررسی موانعی می پردازد که به ویژه در سده بیستم در راه آن سربرآورد. “موریس باربیه بر خلاف بسیاری از اندیشمندان غربی که توتالیتاریسم را یکی از نتیجه های مدرنیته سیاسی می داند به این پدیده هم چون نفی مدرنیته سیاسی می نگرد. افزون بر این، اهمیت کار نویسنده در این است که به بررسی و تحلیل مدرنیته سیاسی در جهان غرب بسنده نمی کند، بلکه به پیدایش، دگر شد، پیشرفت و دشواری های مدرنیته سیاسی در دیگر کشورهای جهان به ویژه در آسیا و خاورمیانه می پردازد….”.