نویسنده در کتاب، اسلوب و مهارت های گوناگونی را در خصوص درست فکر کردن و ارتباط آن با حوزه ی مدیریت مطرح می سازد. بخشی از مباحث کتاب به موضوعات درک و شناخت، قدرشناسی، تعیین جایگاه صحیح امور، رفع سوء تفاهم ها و ایجاد بینش و فراست در تفکر اختصاص داده شده است. نگارنده تصریح می کند: “یکی از جنبه های آموزش تفکر، نیاز به رفع پاره ای سوء تفاهم ها و از بین بردن بعضی عادت هاست. به طور مثال، واقعا بایستی از این تصور که فکر کردن صرفا عملکرد هوش است دست برداریم و آن را به صورت مهارتی بنگریم که هر کس می تواند در وجود خود پرورش دهد. تفکر منفی را در جایگاه درست آن به عنوان جزیی از تفکر قرار دهیم و تفکر خلاق، سازنده و طراح را بر تفکر منفی مقدم داریم… هم چنین نقش مهم و عمده ی برداشت های خود هنگام فکر کردن را بشناسیم. متوجه باشیم برداشت ها چگونه به صورت یک سیستم الگوساز خودسازمان دهنده عمل کرده، پی آمدهای خود را به دنبال می آورند … بایستی ارزش کاربردی تفکر رسمی و عامرانه را بشناسیم و صرفا به افکار بیهوده و بدون هدف نپردازیم. در نهایت، ممکن است ترجیح دهیم عادت ها، نگرش ها و استراتژی هایمان را به صورت طبیعت ثانوی خود درآوریم، اما این کار فقط با خواستن و آرزو کردن عملی نمی شود بلکه ابتدا باید مراحل رسمی و عامرانه تفکر طی شوند”.