کتاب حاضر دربردارنده رمانی از «مرتضی احمدی» است. راوی این داستان، با لحن گفتگوهای محاوره مردمان تهران، یا اصطلاحا طهرون قدیم داستان را روایت می کند. در بخشی از کتاب می خوانیم: «یاشا کمی چاق و تپل و سرخ و سفید بود، لب پرخنده ای داشت. همه جا هم جاش بود. با اون لهجه شیرین نیمه آذریش توجه اطرافیانش رو به خودش جلب می کرد، قاپشونو می دزدید و یار غارشون می شد.»