«مردی که هیچ زنی دوستش نداشت»، روایت مردی است که زنش را کشته است. در طی داستان متوجه می شویم که او درحال تعریف کردن دلیل قتل برای وکیلش است، البته ماجرایش را نه برای فرار از اتهام قتل بلکه برای روایت زندگی اش می نویسد؛ شاید به این امید که بعدها تبدیل به یک داستان عاشقانه جنایی شود. گرچه کتاب با اعتراف به کشتن همسرش «نازگل» آغاز می شود اما داستان به شکل خطی پیش نمی رود بلکه با برگشتی به 18سالگی «پادرا» – مرد راوی داستان – مراحل تغییر شخصیت او را از یک جوان ساده و بی دست و پا به شخصیت امروزی اش حکایت می کند. کتاب به شیوه حکایت پردازی قدیمی قصه درقصه است، یعنی تعریف هر داستان بهانه ای می شود برای تعریف حکایت بعدی که درمجموع معرفی زن های مختلف زندگی راوی هستند و بلایی که هرکدام به سر او آورده اند که درنهایت به آخرین زن و کشتن او ختم می شود… .