مسئولیت پذیری یعنی قابلیت پذیرش. پاسخ گویی و به عهده گرفتن کاری که از کسی درخواست می شود و شخص حق دارد که آن را بپذیرد و یا رد کند. مسئولیت با وظیفه تفاوت دارد؛ وظیفه کاری است که یک نفر به دیگری محول می کند و باید حتما انجام بگیرد. در واقع مسئولیت انتخابی آگاهانه است. کودکی که از ابتدا امکان استقلال به او داده شده باشد، آمادگی بیش تری برای پذیرفتن مسئولیت خواهد داشت. مسئولیت پذیری بخشی از رشد شخصیت کودک است. کودک از سن دو تا سه سالگی نیاز دیگران و اهمیت دادن به آن و نیز انتظارات دیگران از خویش را درک می کند و این روند، حس مسئولیت پذیری را در او ایجاد می کند. پدر و مادر باید الگوی این مسئولیت پذیری را به او بیاموزند، زیرا اگر پروسه ی مسئولیت پذیری به درستی در تربیت فرد شکل نگیرد، بعد از هجده سالگی، زمانی که شخصیت فرد شکل گرفت، دیگر نمی توان او را تغییر دارد، در این صورت یا باید خانواده خود را با او وفق بدهد یا او را مجبور کند که با محیط خانواده سازگار شود و اگر این شخص نتواند خود را با خانواده هماهنگ کند بهتر است از خانواده جدا شود و زندگی مستقلی برای خویش تدارک ببیند. نگارنده کتاب حاضر را به موضوع “مسئولیت پذیری” اختصاص داده و موضوعاتی ازاین دست را در قالب پرسش و پاسخ مطرح می سازد: چگونگی شکل گیری وابستگی و استقلال، بهترین روش درخواست مسئولیت، رابطه ی استقلال طلبی و مبارزه ی قدرت، شیوه ی برخورد با فرزندی که مقررات خانواده را نمی پذیرد، و آثار اختلاف عقیده یا بی مسئولیتی والدین.