رویکردی تطبیقی در زمینه نوع نگرش اندیشمندان مسلمان و متفکران غرب در مورد آزادی و مبانی و شرایط مربوط به آن است. در ابتدای کتاب کلیاتی در مورد مفهوم، اهمیت و تاریخچه بحث از آزادی در اسلام و غرب ارایه شده و پس از آن رابطه آن با مباحث انسان شناسی بیان شده است. در همین زمینه نویسنده ابتدا به تبیین مفهوم انسان و جایگاه ان از دیدگاه اسلام و غرب پرداخته و به بررسی سیر مفهومی و نظری آزادی و آزادی بیان از دیدگاه فلاسفه غرب پرداخته است. وی در این زمینه به انعکاس دیدگاه های افرادی چون: ارسطو، توماس هابز، جان لاک، ژان ژاک روسو، جان استورات میل، میشل فوکو و آیزایا برلین در زمینه مبانی آزادی اندیشه پرداخته و این دیدگاه ها را با نظریات متفکران مسلمانی چون: فارابی، ملاصدرا، امام خمینی، مرتضی مطهری و برخی از شخصیت های معاصر ایرانی مقایسه نموده است. وی در همین زمینه به دو نوع تعریف از آزادی بر اساس دو دیدگاه انسان محور و خدامحور اشاره نموده و مبانی حقوقی و فکری هر یک از این تعاریف را بررسی کرده است. بیان ابعادی از تاریخچه آزادی بیان در ایران در دوران مشروطه، پهلوی و بعد از انقلاب اسلامی، بررسی شرایط واقعی آزادی بیان در دانشگاه ها با استناد به آمار از دیگر مندرجات مهم مطرح شده در این کتاب است.