قران کتابی آسمانی و معتبرترین متن برای برگزیدگان است و کلمات آن وحی و تماما الهی و کاملا غیربشری است؛ کتابی جامع و مانع و سهل و ممتنع. شاعران و نویسندگان همواره در آثار خود از قرآن بهره گرفته اند، در میان شاعران می توان مولانا را به عنوان بهترین مفسر قرآن نام برد. کار شگرف او در مثنوی عالی ترین تفسیر و گاه ناب ترین تاویلات را برای ما به ارث گذاشته است. مولانا قرآن را وصف حال انبیا می داند و معتقد است فهم قرآن به این است که در مرور آیات، خواننده بتواند با انبیای الهی رابطه برقرار نماید. در نظر مولانا، قرآن محکی برای درک حقیقت است و برای کسانی که به بیراهه رفته و دچار گرداب وهم گشته اند، قرآن چاره سازی است که می تواند به نجات آدمی مدد برساند. او در دیوان کبیر، که فضایی مملو از شعور و هیجان است، نیز از قرآن بهره برده است. کتاب حاضر که براساس سوره های قرآن، از حمد تا ناس، تدوین شده به بهره گیری مولانا از آیات قرآن به همراه درج آیه و ترجمة فارسی آن و ابیاتی که مولانا با تاثیرپذیری از آن آیه سروده اختصاص یافته است.