کتاب حاضر، پژوهشی است که باهدف نمایاندن ماهیت، مؤلفه ها و کار ویژه هایی است که مصلحت، به عنوان محور اساسی در حوزة فقه سیاسی ایفا کرده است تا درنهایت، به کارآیی و کارآمدی فقه سیاسی جامعه کمک نماید. در بخش اول مفاهیم اساسی تحقیق مانند مصلحت، فقه سیاسی، فقه حکومتی و حکم ثانوی موردبررسی قرارگرفته است در ادامه مواردی چون پیشینه و تاریخچه مصلحت، ماهیت مصلحت در فقه سیاسی و متعلّق مصلحت به تحقیق گذاشته شده است. در بخش دوّم کتاب که به مبانی و منابع مصلحت اختصاص دارد، دو گونه منبع برای مصلحت برشمرده شده است. بخش بعدی کتاب، گونه شناسی مصلحت را مورد توجّه قرارداده است که با توجّه به اعتبارات مختلفی که برای تقسیم بندی لحاظ شده است، مصلحت گونه شناسی و طبقه بندی شده است. گونه شناسی مصلحت به اعتبار: اعتبار و عدم اعتبار، درجه اعتبار، سعه و ضیق، دنیا و آخرت و احکام واقعی و ظاهری، معیار تقسیم بندی ها قرارگرفته اند.