این کتاب، یک دوره مباحث مربوط به «اخلاق اسلامی» است. نویسنده، اثر خود را در پنج باب، ترتیب داده است. در باب اول مقدمات مباحث اخلاقی را تدوین کرده که بیشتر حاوی بحثهایی در «خودشناسی»، «انسان‏شناسی» و تأثیر خودشناسی در «خودسازی» است. در باب دوم از «قوای نفسانی» انسان و اخلاق مذموم سخن گفته است. در باب سوم به نقش اعتدال و تعادل در حفظ اخلاق پسندیده پرداخته است. در باب چهارم که مفصل‏ترین بخش کتاب را تشکیل می‏دهد، از انواع اخلاق و از فواید و مفاسد هر یک سخن گفته و به نقد و بررسی مباحث مربوط پرداخته است. مؤلف کتاب در این باب، در پنج مقام، بحث کرده است. در مقام اول، «عدالت» را که متعلق به قوه عامله انسان است بررسی کرده؛ در مقام دوم به بررسی اخلاق و صفات مربوط به قوه عاقله پرداخته است؛ در مقام سوم به بیان اخلاقی که متعلق به قوه غضبیه است پرداخته؛ در مقام چهارم، ملکات مربوط به قوه شهویه را شرح داده؛ در مقام پنجم اخلاق و اوصافی را که از چند «قوه» انسان ناشی می‏شود، تبیین کرده است. در باب پنجم از اسرار و آداب «عبادت» در هفت مقصد سخن گفته است.