به تصریح کتاب: “بحران انرژی از سال 1973 تا کنون در عرصه های مختلف، بسیاری از باورها و شیوه های قراردادی خاص تمدن معاصر ما را دگرگون کرده است. در حوزه ی معماری و فن آوری ساخت، شاید بتوان شاهد یکی از شگفت انگیزترین این تحولات بود: رویکردی دوباره به معماری با خاک … معماری خاک، اصیل ترین و کهن ترین صورت معماری ایران زمین است. هنری سرچشمه گرفته از نبوغ فن آوری های بومی در تداوم هستی و ماندگار هنوز. این معماری هم چون سازه های طبیعی از لانه ی پرندگان گرفته تا کندوی زنبورعسل، حباب صابون، گوش ماهی های دریایی و غارهای زاده از مواد مذاب آتشفشانی به حد اعلای اصول پایدار طبیعت یعنی ایجاد حداکثر فضای سازه با حداقل مصالح، دست یازیده است. به جرات می توان گفت معماری خاک ایران چند قرن از معماری مشابه در دیگر خطه های جهان پیش رو تر بوده است. چه، برپایه ی هم آهنگی با محیط زیست، نیروی جاذبه و شناخت مقاومت فشاری سازه های پوسته ای بنا شده است. دلیل دیگر آن که در حالی که اکثر فرهنگ های جهان این معماری را برای سرپناه و سازه های مفید به کار گرفته اند و اغلب برون گر است، معماری خاک ایران نه تنها به ضرورت احتیاج مسکن پاسخ داده بلکه با هنر، فرهنگ، مذهب، و عرفان تلفیق یافته و براساس بافت های تجربه شده ی شهری پایه گذاری شده است که نتیجه ی آن آفرینش محیط زیستی است که از درون گرایی و وحدت جسم و روح حکایت می کند.” در کتاب حاضر این مباحث مطرح گردیده است: دیرینگی معماری با خاک؛ استحکام و پایداری معماری با خاک؛ تنوع فرم در معماری با خاک؛ تنوع کارکردهای خانه های خاکی؛ معماری خاک معماری جهانی؛ روش های ساخت با خاک؛ معماری با خاک، معماری اعتیاد و تهیدستان؛ معماری با خاک در شهرسازی؛ معماری با خاک در ساخت روستاها؛ آرایه های معماری با خاک؛ شهوت گرایی در معماری با خاک؛ بلندمرتبگی بناهای خاک؛ عظمت بناهای خاکی؛ آسایش در معماری با خاک؛ زوال، اعاده ی حیثیت و انحراف معماری با خاک؛ سنت و تجدد در معماری خاک؛ و حال و آینده ی معماری با خاک.