در این کتاب تشریح می شود که معماری شادمانی، دریچه ای خیره کننده به سوی فلسفه و روانشناسی معماری و پیوند فراموش نشدنی بین هویت ما و ساختمان هاست، یکی از مهم ترین دلایل شادمانی و اندوه ما که معمولاً توجهی به آن نمی شود ماهیت دیوارها، صندلی ها، ساختمان ها و خیابان هایی است که ما را محاصره می کند. بااین وجود اهمیت به معماری، ناشی از سبک سری و حتی گاهی اوقات عنان گسیختگی تصور می شود. نویسنده این کتاب را با طرح ایده شروع می کند که مکانی که در آن هستیم هویت ما را به شدت تحت تأثیر قرار می دهد و این طور استدلال می کند که وظیفه معماری این است که یادآور امکانات بالقوه باشد.