نویسنده در این کتاب، نشان می دهد منطق کلان نگر برنامه ریزان و سیاست مداران و هر آنکه زمانی دست اندرکار مبارزه با فقر بوده و مداخلات توسعه ای را به اجرا گذاشته، ناتوان از درک صحیح معنای فقر و توسعه است. در راستای این جهان بینی کلی گو، کارگزاران با ردایی از شعبده، معنای خاصی از توسعه را تثبیت و مستقر کردند و آن را از دسترس جامعه خارج کرده و ماهیت معماگونه و دست نیافتنی به آن داده اند. مطالعه این کتاب، فرصتی مناسب برای تضارب آرا، بازنگری در پیش فرض ها و توجه به رویکردهای بوم اندیش ایجاد می نماید، که از این رهگذر چشم انداز جدیدی را روی تحلیل های نظری و عملی در نظام سیاست گذار توسعه و فقر می گشاید.