این قصه درباره این مغرور آقا است. دوست دارم بدانید که ایشان چطور این قصه را به پایان می برند، در حالی که دیگر آن مغرور آقایی که در اول قصه بودند، نیستند. می دانید؟ مغرور آقا یکی از گستاخ ترین و زمخت ترین آدم های دنیا بود، اگر نگویم که گستاخ ترین و زمخت ترین آدم بود. او به همه مردم بی ادبی خود می کرد. بیخود نبود که در بزرگ شهر، یعنی محل زندگی اش، هیچ کس با او دوست نبود. حتی یک دوست هم نداشت. همه عادت داشتند درباره اش بگویند: بیچاره پیر مغرور! و واقعاً هم این طوری به نظر می رسید.