موضوع کتاب حاضر، مسئلة حقوق و با هدف مطالعة دانشجویان فلسفة حقوق نوشته شده است. نویسنده، نخست نظریة «فرمان دربارة قانون» را نقد می کند. این نظریه در حقیقت اثبات گرایی برجای مانده از سَلَفِ نظری نویسنده، یعنی «جان آستین» است. استدلال وی این است که قانون را باید در قالب قاعده فهمید. به همین دلیل قانون را به مثابه اتّحاد قواعد اوّلی و ثانوی معرفی می کند. امّا وی در ادامه استدلال می کند که این قواعد بافتی باز دارند. از این رو «هارت» قانون گذاری قضایی را بهای تنظیم قاعده مند حیات اجتماعی توصیف می کند. از آن جا که برداشت قاعده مند از قانون در مقابل دو گرایش افراطی شکل گرایی و قاعدة شکّاکی قرار دارد، نویسنده پس از شرح و نقد این دو گرایش، دربارة نسبت قانون اخلاق و عدالت بحث می کند و قرائتی تجربی از حقوق طبیعی بیان می کند. وی، در پایان از حقوق بین الملل به مثابه مصداقی خاص از نظام حقوقی دفاع می کند و به نقدها و نظرهای گوناگونی که در مقابل نظریه اش مطرح است، پاسخ می دهد.