جامعه شناسی دین بیش تر به عرضة نظریه هایی در خصوص خاستگاه دین، از کهن ترین زمان ها، و عوامل شکل گیری آن همچون عقل ابتدایی بشر، خواب نیاکان، ترس و محرومیت، غلیان جمعی و… می پردازد. اما نویسندة کتاب حاضر یافتن منشا یگانه ای را برای دین نمی پذیرد و عواملی چون ترس، عشق، ستایش نیاکان، حس وابستگی و… را جزئی از تبیین دین می داند اما آنها را تنها تبیین نمی پندارد. وی گرچه منشا ایده های دینی یعنی امر فراعادی و امر استعلایی را به طور تجربی در روابط انسانی می جوید ولی تاکید دارد که ارزش عاطفی و ابژکتیو آنها مورد نظر او نیست. مجموعة حاضر، در قالب یادداشت هایی در حوزة فلسفه و جامعه شناسی دین، به رابطة دین با مدرنیته، تشخیص، هنر و همچنین مباحث روش شناسی دین اختصاص دارد.