مراتع یا چراگاه ها، که زیرمجموعه ی کشاورزی شمرده می شوند، همواره از اهمیت بالایی برخوردار بوده اند. از هنگامی که انسان، دام و دام داری را به حیطه ی تسلط و بهره وری خویش درآورد، به اهمیت و ارزش مراتع پی برد. نخستین شکل استفاده از زمین در زمان های پیشین، به صورت مرتع داری بوده است. مرتع داری؛ دانشی است که اصول نگهداری، بهره برداری، اصلاح و احیای مراتع را دربرمی گیرد. دانش مرتع داری، با مجموعه ای از علوم گیاهی (اکولوژی، فیزیولوژی و رده بندی گیاهی) ـ علوم دامی (تغذیه ی دام، مدیریت دامداری و حیات وحش) ـ علوم غیرزنده (خاک شناسی، اقلیم شناسی) و علوم سیاسی، اقتصادی و اجتماعی ارتباط دارد. در این راستا، نگارنده در کتاب حاضر به مطالبی در باب مرتع ومرتع داری، زمین های مناسب برای کشاورزی، اصول نگهداری فضاهای سبز و گردشگاه ها، دانش بوم شناسی، جریان انرژی در اکوسیستم مرتع، چرخه ی مواد غذایی ذخیره شده در گیاهان مرتعی ـ علوفه ای، مدیریت بهره برداری بهینه ی مراتع، ارزیابی مراتع طبیعی و احیاء و اصلاح مراتع و… اشاره کرده است.