در گذشته های دور زنی در دل جنگل وحشی زندگی می کرد. او تندخو، بی باک و تنها بود. دل او برای مردم تنگ نمی شد. مردم به او پشت کرده بودند و او هم به مردم پشت کرده بود؛ اما هر وقت مردهای دهکده مجاور جنگل در جنگل چادر می زدند یا کومه ی شکار بنا می کردند، او کاری بیش از پشت کردن به آن ها می کرد. سنگ های بزرگ یا کنده های قطور را از بالای تپه های اطراف به سمت آن ها غلت می داد. آن زن موجودی نحس و شوم بود. او یک جادوگر بود و روحش را با جنگل یکی کرده بود تا ملکه تاریکی ژرف شود. باد این داستان ها را به گوشش می رساند و او آن ها را تا عمق وجودش نفس می کشید. او گذاشت تا این داستان ها در او انباشته شوند تا جایی که منفجر شد و به همان داستان ها بدل شد.