در ایران، قانون اساسی مشروطه، مهم ترین نماد گسل و گسست میان جهان جدید و قدیم و بهترین نمونه شکسته نظری آتوریته های سنتی است که با آن مفاهیم مدرن وسعت یافت، انگاره های سنتی زنگار باخت و نوعی گسست معرفی در ساخت و ساحت حقوق پدید آمد. بدین سان، تئوری چه کسی باید حکومت کند؟ جای خود را به نظریه چگونه باید حکومت کرد؟ داد. کتاب پیش رو، به بخش قابل اعتنای مسئله تجدد ایرانی، یعنی قانون اساسی مشروطه، به مثابه اولین گُل دموکراسی قانونی در گِل استبداد پرآب ایرانی ب پردازد. شاید در این میان، به بیان شاعرانه اش که در محیط طوفان زا ماهرانه در جنگ است، در جزر و مد میان آن خدا و این ناخدا، جانب ایزد آزادی را گرفته باشیم.